We gaan weer naar huis! Terug naar Nederland. Ik ben opgelucht dat al onze spullen in een zeecontainer onderweg zijn, maar ik voel me ook een beetje benauwd. Met een Covid-besmetting komen we het vliegtuig niet in, dus moeten we zorgen dat we gezond blijven. Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk vertrekken, maar liever nog niet meteen. Blij en verdrietig.
Casper en Anne gingen precies in de week van de verhuizing, die drie dagen duurde, weer fulltime naar school. Dat kwam perfect uit, want het is geen feestje om vreemden al je spullen in te zien pakken. Voor de zekerheid vroeg ik nog aan één van de verhuizers of mijn keramieken beeldje en glazen vaasje extra zorgvuldig ingepakt konden worden. Ook wees ik hem op het kwetsbare, houten kastje dat van opa is geweest. Hij riep: “We’ll treat everything as if it’s worth a million dollars!”, waarna Rob en ik het huis ontvluchtten.
Nu wonen we tijdelijk in een vakantiehuis met zeegroene interieur-accenten. Drie grote koffers hebben we hiernaartoe meegenomen. We moeten vaak uitleggen dat we ergens acht weken zonder onze spullen moeten wonen. Hier is het schooljaar nog in volle gang en Rob’s contract loopt door tot eind juni, dus we blijven nog heel even.
Ons ‘nieuwe’ huis ligt in Oyster Bay, een prachtige, heuvelachtige wijk langs de Georges River. Overal staan indrukwekkende Eucalyptusbomen met kronkelige takken, blauw-grijze bladeren en de zo kenmerkende, witte schors. Ik kijk er nog eens heel bewust naar. Rob en ik rennen, voor de nodige geestelijke en lichamelijke ontspanning, een rondje langs de vrijstaande huizen. Veranda’s rondom, bootje voor de deur, palmbomen in de tuin. Zo anders dan in Nederland. Ik wijs naar de bijzondere bloemen, die hier ‘gewoon’ in de winter bloeien. De volgende dag bestellen we bij een café, die de deuren weer heeft geopend, nog één keer een smashed avo en een flat white.
Ik tel de dagen af, want er is nu niet veel anders meer te doen. Achteraf vergeet je (gelukkig) wat een gedoe en gestress zo’n verhuizing is. We hebben zelfs nog geprobeerd in allerijl te vertrekken vanwege de Corona-crisis, maar we waren eigenlijk al te laat. Toen werden het tijdelijke onderkomen, de verhuisdatum en de vliegtickets opeens heel ingewikkeld afhankelijk van elkaar en moesten we de hele planning een maand uitstellen.
Caspers vrienden, allemaal net begonnen aan high school, begrijpen goed wat het betekent dat hij overseas verhuist. Er wordt zelfs nagedacht over een reis naar Europa om hem op te komen zoeken. Voor Anne’s vriendinnen lijkt dat abstracter. Soms krijg ik er een beetje buikpijn van, moeten ze weer met ons mee naar de andere kant van de wereld. Toch kijken ze vooral uit naar het weerzien met familie en hun oude vrienden. Of naar rondjes fietsen in het dorp. Een Australische vriendin vroeg me laatst, heel oprecht, waarom we weggaan uit Australië. Ik antwoordde: “Because we are Dutch.”
Familie Maris bekijkt het van de andere kant 
Jullie spulletjes al in Nederland? Wonen jullie er al weer? Ik hoop dat je blijft schrijven. Wij wonen bijna vijftien jaar in Frankrijk. Klopt, niet zo ver van Nederland vandaan als jullie, zodat ik mijn appelstroop van Canisius zelf kan gaan halen. Maar ….. De kinderen en kleinkinderen wonen toch ver van ons vandaan in NL. Ondanks dat we ze een paar keer per jaar zien is er veel veranderd. Dat aspect zal nooit makkelijker worden. Even hebben we ons huis te koop gezet om terug te gaan, maar na vijftien jaar is hier ons leven toch fijner en cancelden we de verkoop weer.
Voor jullie alle succes die je nodig hebt en blijf schrijven.
LikeLike
Het was bijzonder leuk om jullie ervaringen en belevenissen in Australië te lezen en te volgen; je hebt het heel beeldend n boeiend verwoord Winnie! Nog mooie laatste weekjes, voorspoedige terugreis en tot ziens in Nederland bij de Kölker familie! Liefs van Jan en José
LikeGeliked door 1 persoon
Gezellig om jullie weer hier te hebben hoor!!! Tot gauw!
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Rob en Winnie,
Succes met de laatste lootjes! Heel leuk om een aantal van jullie verhalen gelezen te hebben.
Alvast heel veel plezier in Nederland. Zal ook wel weer wennen zijn.
Groetjes,
Marcel en Geraldi Maris
Verzonden vanuit Mail voor Windows 10
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Winnie en Rob,
Wij hebben genoten van jullie Australische verhalen de afgelopen drie jaar. Wat een moed hebben jullie gehad om dit met de kinderen te gaan doen,maar wat een levenservaring ook voor jullie kinderen. Met plezier hebben we de avonturen van jullie gevolgd.Nadat ook Petra en Jakko vorig jaar nog bij jullie zijn geweest kregen we nog meer de indrukken van jullie wonen daar in het verre Australie. We wensen jullie een goede reis terug naar Nederland en we komen elkaar daar vast nog weleens tegen.
Vriendelijke groeten van Bart en Christien Jurriens.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht dat jullie al onder weg waren naar NL. Maar inderdaad, nog even extra genieten van de laatste weken daar! En alvast een hele goede en gezonde reis naar huis daarna!
LikeGeliked door 1 persoon